Wybory w Platformie Obywatelskiej. Zwycięstwo Donalda Tuska, porażki jego ludzi

Podziel się:
Donald Tusk. Fot. screenshot/YouTube/PO

W sobotę zakończyły się wybory wewnętrzne w Platformie Obywatelskiej, które miały wybrać przewodniczącego partii oraz szefowe/szefów struktur w województwach („regionach”). Przywódcą partii został będący jedynym kandydatem Donald Tusk – były premier i szef Rady Europejskiej, który w przeszłości już stał na czele ugrupowania. Z kolei w większości województw na stanowisko szefowej/szefa struktur również kandydowała jedna osoba. Tam, gdzie doszło do rywalizacji, osoby popierane przez nowego-starego przewodniczącego przegrały.

W dniu 23 X 2021 roku, w strukturach Platformy Obywatelskiej, odbyły się wybory powszechne, w których uprawnieni członkowie wybierali w sposób bezpośredni przewodniczącego Platformy, przewodniczących regionów, przewodniczących powiatów, członków rad powiatowych i delegatów” – powiedziała w niedzielę przed południem na specjalnej konferencji prasowej Krajowa Komisarz Wyborcza P.O. Dorota Niedziela. Jak poinformowała, łącznie kandydowało 3397 osób. Frekwencja wyniosła 73.3%.

97.4% głosujących opowiedziało się za wyborem na Przewodniczącego Platformy Obywatelskiej jedynego kandydata – Donalda Tuska, który dotychczas miał status pełniącego obowiązki przewodniczącego. D. Tusk jest związany z partią od początku jej istnienia, w l. 2003-2014 już stał na jej czele. Następnie piastował stanowiska w Unii Europejskiej, a kilka miesięcy temu, po powrocie do polskiej polityki i rezygnacji ówczesnego przewodniczącego P.O., Borysa Budki, wrócił do zarządzania partią. Obszerną sylwetkę nowego-starego przywódcy ugrupowania przedstawiamy na dole artykułu.

D. Tusk po zwycięstwie napisał w mediach społecznościowych: „Dziękuję i gratuluję wszystkim zwycięzcom. Pokonani niech nie opuszczają rąk. Jesteście wszyscy jedną drużyną, a najważniejsza gra dopiero przed nami. Jeśli uwierzycie w wygraną, Polacy uwierzą w Was”.

Wybrano przewodniczących struktur regionalnych

Kolejne wyniki wyborcze, dotyczące wyboru przewodniczących struktur ugrupowania w regionach (z których każdy obejmuje 1 województwo), zostały podane przez inne osoby z partyjnej komisji wyborczej. W 10 województwach kandydowała tylko jedna osoba, w 5 o przewodniczenie struktur rywalizowały 2 osoby, w jednym 3. Oto, kto wygrał w każdym z województw:

  • Dolnośląskie – Michał Jaros, poseł na Sejm od 2007 roku. Pokonał Romana Szełemeja, prezydenta Wałbrzycha.
  • Kujawsko-pomorskie – Tomasz Lenz, poseł na Sejm od 2005 roku. Był jedynym kandydatem.
  • Lubelskie – Stanisław Żmijan, poseł na Sejm w l. 2001-2019, wiceprzewodniczący stowarzyszenia „Tak, Polska!” od 2021 roku. Pokonał Piotra Górskiego i Grzegorza Nowakowskiego.
  • Lubuskie – Waldemar Sługocki, poseł na Sejm w l. 2011-2015, senator w l. 2015-2019, ponownie poseł na Sejm od 2019 roku. Uzyskał reelekcję – jest przewodniczącym regionalnych struktur od 2017 roku. Był jedynym kandydatem.
  • Łódzkie – Cezary Grabarczyk, poseł na Sejm od 2001 roku, minister infrastruktury w l. 2007-2011, wicemarszałek Sejmu w l. 2011-2014, minister sprawiedliwości w l. 2014-2015. Wiceprzewodniczący P.O. w l. 2013-2016. Był jedynym kandydatem.
  • Małopolskie – Aleksander Miszalski, poseł na Sejm od 2019 roku. Uzyskał reelekcję – jest przewodniczącym regionalnych struktur od 2017 roku. Był jedynym kandydatem.
  • Mazowieckie – Jan Grabiec, poseł na Sejm od 2015 roku, rzecznik P.O. od 2016 roku. Był jedynym kandydatem. Wcześniej do startu stanął jeszcze Andrzej Halicki, jednak kilka dni temu wycofał się.
  • Opolskie – Andrzej Buła, marszałek województwa od 2013 roku. Był jedynym kandydatem.
  • Podkarpackie – Zdzisław Gawlik, podsekretarz stanu w Ministerstwie Skarbu Państwa w l. 2007-2012, sekretarz stanu w tymże resorcie w 2013 roku, poseł na Sejm w l. 2015-2019. Uzyskał reelekcję – jest przewodniczącym regionalnych struktur od 2017 roku. Pokonał Marka Rząsę, posła na Sejm.
  • Podlaskie – Krzysztof Truskolaski, poseł na Sejm od 2015 roku. Syn prezydenta Białegostoku Tadeusza Truskolaskiego. Był jedynym kandydatem.
  • Pomorskie – Mieczysław Struk, radny wojewódzki od 1998 roku, marszałek województwa od 2010 roku. Pokonał Agnieszkę Pomaskę, posłankę na Sejm.
  • Śląskie – Wojciech Saługa, senator w l. 2004-2005, poseł na Sejm w l. 2005-2014, marszałek województwa w l. 2014-2018, radny wojewódzki w l. 2018-2019, poseł od 2019 roku. Uzyskał reelekcję – jest przewodniczącym regionalnych struktur od 2015 roku. Pokonał Arkadiusza Chęcińskiego, prezydenta Sosnowca.
  • Świętokrzyskie – Artur Gierada, poseł na sejm w l. 2005-2019. Był jedynym kandydatem.
  • Warmińsko-mazurskie – Jacek Protas, marszałek województwa w l. 2006-2014, poseł na Sejm od 2015 roku. Uzyskał reelekcję – jest przewodniczącym regionalnych struktur od 2006 roku. Pokonał Ryszarda Kucia, wiceprezydenta Olsztyna.
  • Wielkopolskie – Rafał Grupiński, poseł na Sejm od 2005 roku, sekretarz stanu w Kancelarii Prezesa Rady Ministrów w l. 2007-2009, przewodniczący Klubu Parlamentarnego P.O. w l. 2011-2015. Uzyskał reelekcję – jest przewodniczącym regionalnych struktur od 2010 roku. Był jedynym kandydatem. Wcześniej do startu stanął jeszcze Waldy Dzikowski, jednak kilka dni temu wycofał się.
  • Zachodniopomorskie – Olgierd Geblewicz, radny wojewódzki od 2006 roku, przewodniczący sejmiku w l. 2008-2010, marszałek województwa od 2010 roku. Był jedynym kandydatem.

D. Tusk wcześniej udzielił poparcia R. Szełemejowi oraz A. Pomasce. Jednak to nie pomogło im w zwycięstwie.

Sylwetka Donalda Tuska

Donald Tusk urodził się 22 kwietnia 1957 roku. Jest z wykształcenia historykiem, studiował na Uniwersytecie Gdańskim. W latach 1980. działał w opozycji. W 1990 roku był jednym z założycieli Kongresu Liberalno-Demokratycznego, natomiast rok później został posłem na Sejm Rzeczypospolitej Polskiej i zasiadał w nim do 1993 roku. Rok później, po utworzeniu Unii Wolności w wyniku połączenia Kongresu Liberalno-Demokratycznego z Unią Demokratyczną, został jednym z wiceprzewodniczących nowej partii. W l. 1997-2001 członek i jeden z wicemarszałków Senatu.

Na początku 2001 roku, wraz z Andrzejem Olechowskim i Maciejem Płażyńskim założył nową partię – Platformę Obywatelską (założyciele ugrupowania byli zwani „trzema tenorami”). We wrześniu tego samego roku ponownie został posłem na Sejm i zasiadał w nim do 2014 roku, natomiast do 2005 roku był jednym z wicemarszałków izby niższej. W 2003 roku został przewodniczącym P.O., pełnił tę funkcję do 2014 roku.

Czołowa postać polskiej i unijnej polityki

W 2005 roku kandydował w wyborach prezydenckich. Wygrał pierwszą turę, jednak uzyskał mniej niż 50% głosów i konieczna była druga tura. W niej przegrał z Lechem Kaczyńskim. W 2007 roku P.O. wygrała wybory parlamentarne i 16 listopada D. Tusk stanął na czele rządu współtworzonego w koalicji z Polskim Stronnictwem Ludowym. Jako pierwszy polityk w historii III R.P. stał na czele rządu przez 2 kadencje, ponowne zwycięstwo P.O. w 2011 roku było pierwszym od 1989 roku zwycięstwem rządzącej partii.

W 2014 roku D. Tusk został przewodniczącym Rady Europejskiej, w związku z wyborem na to stanowisko zrezygnował z funkcji pełnionych w polskiej polityce (m.in. 22 września złożył dymisję ze stanowiska premiera). Otrzymał jednak tytuł honorowego przewodniczącego P.O.. Po 5-letniej kadencji na stanowisku przewodniczącego Rady Europejskiej, został przewodniczącym Europejskiej Partii Ludowej (do której P.O. należy).

3 VII 2021 roku został wybrany na wiceprzewodniczącego Platformy. Wraz z rezygnacją przywódcy partii Borysa Budki oraz najstarszej wiceprzewodniczącej Ewy Kopacz, jako najstarszy wiceprzewodniczący stał się pełniącym obowiązki lidera ugrupowania.

Wydał kilka książek. Między innymi, w l. 1996-2003 był jednym ze współautorów serii albumów historycznych „Był sobie Gdańsk” poświęconych historii tego miasta. Inną z jego publikacji jest „Szczerze”, wydane w 2019 roku wspomnienia z okresu przewodnictwa Rady Europejskiej.

Dodaj komentarz

Twój adres e-mail nie zostanie opublikowany.